ఓ తండ్రి ఆవేదన…తన మాటల్లోనే
నాకు 77 ఏండ్లు. నా భార్య చనిపోయి 10 సంవత్సరాలు అవుతోంది. నాకు 3గురు కొడుకులు.. ఒక్కొక్క నెల ఒక్కో కొడుకు ఇంట్లో నా జీవనం ఆప్యాయంగా పలకరించే మనిషి కోసం ఆరాటపడే వారిలో నేనూ ఒకడిని…ఇంక 4 రోజుల్లో చిన్న కొడుకు ఇంటికి వెళ్ళాలి.. ముడతలు పడ్డ తన వేళ్ళతో రోజులు లెక్కపెట్టుకుంటున్నాడు ఆ పెద్దాయన.
చిన్నకోడలి దగ్గరికి పోవడానికి ఇంక కొన్ని గంటలే సమయం ఉంది. పోయిన పండుగకి 2వ కొడుకు పంచలు తీసిచ్చాడు అవి బాగా పాతబడిపోయాయి. పెద్ద కొడుకు కొనిచ్చిన అద్దాలు పగిలిపోయి 3 వారాలు అయింది.కొడుక్కి చెపితే విసుక్కుంటాడని అద్దాలు పెట్టుకోవడం మానేశాను. కోడలితో చెప్తే గొడవ అవుతుందని చెప్పలేదు. ఎవరినీ ఇబ్బంది పెట్టలేని మనస్తత్వం నాది. చిన్న కోడలికి చెప్పి అద్దాలు మార్చుకోవాలి. ఇంకా 4 రోజులుంది.అందరూ ఆఫీస్ కు వెళ్ళాక ఆ పంచలు ఉతుక్కోవాలి. నల్లగా ఉంటే చిన్నకొడలు కొప్పడుతుంది.
4 రోజులు గడిచిపోయాయి…హాస్టల్ నుండి ఇంటికి పోయే పిల్లవాడిలా ఆనందం నాకు..కొడుకు బస్ ఎక్కించి వెళ్ళిపోయాడు. బస్ దిగగానే నా “చిన్నకొడలు” నాకోసం స్కూటీ తెచ్చింది. నన్ను చూడగానే ‘ అద్దాలు ఏమయ్యాయి మామయ్యా?’ అని అడిగింది. బ్యాగ్ లో ఉన్నాయి పదమ్మా! అన్నాను.తీసి పెట్టుకోమని ఆర్డర్ వేసింది. పగిలిపోయాయని చెప్పాను.కోపంగా నా వంక చూసింది. తలవంచుకున్నాను. సరే!జాగ్రత్తగా నా వెనుక కూర్చోండి’ అంటూ స్కూటీ స్టార్ట్ చేసింది… నాకు ఇష్టమైన బాదంపాలు త్రాగించి, అద్దాల షాపు దగ్గరికి వెళ్లి అద్దాలు ఆర్దరు చేసి ఇంటికి బయలుదేరింది కోడలు.
దారి మధ్యలో ఇలా అంది. ‘అందుకే మామయ్యా!మిమ్మలి ఎక్కడికీ పంపడం నాకు ఇష్టముండదు. ఆ అద్దాలు కూడా తీసి ఇవ్వలేనంత బిజినా నీ కొడుకు..ఆ పంచ ఎలా ఉందో చూడరా వాళ్ళు. మిమ్మల్నే అనాలి’. పోనిలేమ్మా!ఎవ్వరినీ ఏమి అనకు’అన్నాను. స్కూటీలో వెళ్తుండగా ‘ మామయ్యా!జాగ్రత్తగా కూర్చోండి. కావాలంటే నా భుజంపై తల వాల్చుకోండి.’ అంది కోడలు. ఆమె భుజంపై తల వాల్చుకున్నాను.
కుతురిలా చూసుకునే కోడలు భుజంపై తల వాల్చగానే కళ్ళల్లో కన్నీరు….!! ఇంటికి చేరగానే నా బ్యాగ్ తీసి బట్టలన్నీ తీసింది…ఇలా అడిగింది… నిజం చెప్పండి ! మీ బట్టలు మీరే ఉతుక్కుంటున్నారు కదా!’
‘లేదమ్మా! వాషింగ్ మెషిన్ లో వేస్తారు..’అన్నాను. అబద్ధం చెప్పేసి తలవంచుకున్నాను. నన్ను ఒక టీచరులా సీరియస్ గా చూసింది..తలవంచుకున్న నన్ను చూసి పక్కున నవ్వేసింది… నా బాధ మీకు అర్థం అవుతోందా.. మిమ్మల్ని చూసుకోలేనంత బిజీగా ఉన్నవారి ఇంటికి మీరు ఎందుకు వెళ్లడం. ఇక్కడ నేను, మీ చిన్నకొడుకు సరిగ్గా చూసుకోవడం లేదా చెప్పండి మామయ్యా!’
కోడలి రెండు చేతుల్లో నా ముఖాన్ని ఉంచి వెక్కి వెక్కి ఏడ్చాను… ‘నన్ను పసిబిడ్డలా చూసుకునే నీ దగ్గరికి ఎప్పుడు వస్తానా అని వెయ్యి కళ్ళతో ఎదురు చూస్తానమ్మా! మరు జన్మ ఉంటే నీకు బిడ్డనై పుట్టాలని ఉంది తల్లీ!’ ప్రేమగా నువ్వు చూసుకునే ఈ నెల రోజుల అనుభూతి మిగితా అన్ని నెలలకు సరిపోతుంది
నీ రుణం ఎలా తీర్చుకోను తల్లీ!
ఇలా అన్న నన్ను ప్రేమతో ఓదార్చింది నా కోడలు… కాదు కాదు నా కూతురు…….!!! పెద్దవారు పసిపిల్లలతో సమానం.. వారికి ఆకలి వేసి అడిగేదాకా చూడకండి. పిల్లలకు ఆకలివేస్తుందని తెలుసుకుని అన్నం పెడతాం కదా !వీరుకూడా అంతే! ఈ ప్రపంచంలో….తల్లిదండ్రులు తర్వాతే ఎవరైనా
– సురేష్‌ తేళ్ల
