(శ్రీకృష్ణ కావేటి)
17వ శతాబ్దంలో ఇంగ్లాండ్లో విడాకులు తీసుకోవడం అనేది అత్యంత ధనవంతులకు మాత్రమే సాధ్యమయ్యే, ఖర్చుతో కూడుకున్న, చాలా కష్టమైన ప్రక్రియ. సామాన్య ప్రజలకు తమ వివాహ బంధాన్ని చట్టబద్ధంగా విచ్ఛిన్నం చేసుకోవడానికి మార్గం ఉండేది కాదు.
దీని కారణంగా, అసంతృప్తి చెందిన భార్యాభర్తలు విడాకులకు ప్రత్యామ్నాయంగా, అంగీకారంతో విడిపోవడానికి ఒక మార్గంగా ఈ భార్యను అమ్మే సంప్రదాయాన్ని ప్రారంభించారు. ఇది చట్టబద్దమైనది కానప్పటికీ, సమాజంలో కొంతవరకు ఆమోదం పొందింది. ఈ అమ్మకాలు సాధారణంగా స్థానిక మార్కెట్లలో, పబ్లిక్ హౌస్ల వద్ద లేదా బహిరంగ ప్రదేశాలలో జరిగేవి.
భర్త తన భార్యను పగ్గం, అంటే తాడు లేదా రిబ్బన్, మెడకు లేదా చేతికి కట్టి పశువుల వేలం మాదిరిగా మార్కెట్కు నడిపించేవాడు. ఇది భార్య తన భర్తకు చెందిన ఆస్తి అనే భావనను సూచించేది. భర్త బహిరంగంగా భార్యను వేలం వేసేవాడు, ఆమె గుణాలను వర్ణించేవాడు. వేలంలో అధిక ధర పలికిన వ్యక్తికి ఆమెను అమ్మేవారు. అమ్మకపు ధరలు చాలా తక్కువగా ఉండేవి. కేవలం ఒక పాయింట్ బీరుకు కూడా అమ్మిన దాఖలాలు ఉన్నాయి. ఈ ధరలు లావాదేవీ చట్టబద్ధత కోసం ఒక సంకేతంగా మాత్రమే ఉండేవి.
చాలా సందర్భాలలో, కొనుగోలుదారుడు ముందే నిర్ణయించబడిన వ్యక్తి అయి ఉండేవాడు, తరచుగా ఆమె ప్రియుడు. ఇద్దరూ విడిపోవడానికి, కొత్త జీవితాన్ని ప్రారంభించడానికి ఇది ఒక బహిరంగ ప్రకటనగా ఉండేది.
ఈ ఆచారానికి ఇంగ్లాండ్ చట్టంలో ఎలాంటి చట్టబద్ధత లేదు. భార్యను అమ్మడం చట్టవిరుద్ధం అయినప్పటికీ, అధికారులు మరియు న్యాయస్థానాలు తరచుగా దీనిపై నిశ్శబ్దంగా ఉండేవి లేదా అస్పష్టమైన వైఖరిని ప్రదర్శించేవి. ఇది “పేదవాడి విడాకులు”గా పరిగణించబడింది.
అనేక సందర్భాలలో, ఈ అమ్మకానికి భార్య అంగీకారం ఉండేది. ఇది ఆమెకు కూడా అసంతృప్తికరమైన వివాహం నుండి బయటపడి, కొత్త భాగస్వామితో జీవించడానికి, లేదా కనీసం ఒకరకమైన స్వాతంత్ర్యాన్ని పొందడానికి ఉన్న ఏకైక మార్గం. అయినప్పటికీ, ఇది స్త్రీలను వస్తువులుగా పరిగణించే సమాజంలో వారిని అవమానించే, బాధించే చర్య అనడంలో సందేహం లేదు.
About the Author
